Gea van Schaik: "Nekklachten"

Gea werd in 1975 42 maal bestraald na de diagnose ziekte van Hodgkin. Dat was afdoende om de ziekte te laten verdwijnen. Ze kon toen niet weten wat voor gevolgen die behandeling voor haar zou hebben. Gea bleef last houden van extreme vermoeidheid, zo erg dat ze zelfs was genoodzaakt te stoppen met werken. Ze kreeg longfibrose, verschillende huidtumoren, haar schildklier functioneert niet meer naar behoren en vijf jaar geleden werd in haar beide borsten borstkanker aangetroffen.

‘Er is in de loop der jaren veel meer aandacht voor klachten na mantelveldbestraling gekomen. De Lymfeklierkanker Verenging Nederland (LVN) heeft hier veel in betekend. Het is fijn om te zien dat je niet de enige met klachten bent', zegt Gea. ‘We maken vaak mee dat artsen ons niet begrijpen, er is veel onbegrip. Ik kan zelf gelukkig wel op begrip van mijn huisarts rekenen, maar dat was bij de keuringsarts wel anders. Dus goed om te praten met mensen die hetzelfde hebben.'
Tien jaar na haar behandeling stopte de controle in het ziekenhuis. Gea was liever altijd onder controle gebleven, vanwege het grote risico op tweede tumoren. De ideeën over controle waren toen heel anders dan op dit moment.

‘Ik zag de aankondiging van de bijeenkomst ‘Na Mantelveldbestraling' in het blad van de patiëntenvereniging staan. Ik wilde graag eens kijken hoe het er op zo'n bijeenkomst aan toe gaat. De laatste tijd heb ik nekklachten. Ik heb het gevoel alsof mijn nek mijn hoofd niet kan dragen. Ik was benieuwd of dat ook door de bestralingen zou kunnen komen en daar ben ik nu in bevestigd. Tijdens de bijeenkomst bleek inderdaad dat nekklachten veel voorkomen na mantelveldbestraling. Dat wist ik nog niet.'

Volgens een aantal deelnemers is er gelukkig wel iets te doen aan de nekklachten: spierversterkende oefeningen. ‘Ik zit nu op aangepast sporten - ik doe daar aan zwemmen, balspelen, fitness - en ik ga zeker aan de fysiotherapeute oefeningen vragen om mijn nekspieren in conditie te houden.'

Tekst: Jeroen Terlingen - LVN